Niets zo veranderlijk als de mens.

Sarah Ketel
15 apr
2 minuten om te lezen

Voor mijn professionele en persoonlijke ontwikkeling kijk ik nu een tijdje met Piet Weisfelt mee. Een meester in zijn vak en ik geniet van zijn eigenaardigheden. Ik kan hem hebben en, nog belangrijker, hij mij.

Ik leerde een nieuw woord, grensaanraking. Ik zou het zelf waarschijnlijk radicale eerlijkheid/naaktheid genoemd hebben maar door de manier waarop hij het uitlegde, klikte er iets bij mij. Het smolt zich samen met de theorie van Systems-Centered Training & Research Institute waar de rand van het onbekende een fenomenaal concept is en nieuwsgierigheid en exploratie wordt aangemoedigd vanuit een systeemblik. Daar leer ik met duidelijke kaders en heldere interventies dat in de werkelijkheid niets persoonlijk is en dat je door samen te werken en te containen transformatie bereikt. Het is een genot daar in opleiding te zijn.

Ik ging me afvragen wat die combinatie in relaties kan betekenen.

Het grenscontact thuis werd meer opgezocht in de dissonanten. Er werden gedurende het laatste jaar stevige grensaanrakingen gedaan die pijn deden, zelfs al kwamen ze gebracht in liefde. En het was de pijn waard. Destructie bleek de weg naar doorbewegen. Ja tegen de nee. Steeds weer ja tegen nu. Het systeem is ineens volledig opengebroken.

Ik schreef er een liefdesbrief over aan Jeremy Akers ❤️

Home

Zacht zijn we nu

Zachter dan ooit

Scheiden

Een groot woord

Met nog grotere gevolgen

Veel grenscontact

Veel vragen hoe, hoe zijn we hier beland

Ineens veel meer zicht

Op het geheel

Van trauma, dynamiek en verstrikking